TARAKOTU

Uzun saplı çakırdiken. (Bil. a. Dipsacus; tarakotugiller familyası.) [Bk. ansikl. böl ] —2. Daha çok dağlarda öbek öbek yetişen ve hayvanlarca sevilerek yenen, çokyıllık otsu bitki. (Bil. a. Cynosorus; buğdaygiller familyası.) —ANSİKL. Tarakotunun pembe ya da beyaz çiçekleri yuvarlak, yumurtamsı ya da silindirimsi baş biçiminde topludur ve dikenli yaprakçıklardan oluşan bir bürümle sarılıdır. Yün tarakotu (Dipsacus fullonum) adını eskiden yün taramaya yarayan kuru başlarından alır. Orman tarakotunda (D. silvestris) sap üzerinde karşılıklı yer alan yaprakların dipleri birbirine kaynayarak bir çeşit su haznesi meydana getirir ve burada su birikir.