Hz. Âişe der ki : «Resûlullâh, Medine’ye hicret ettiği zaman, bizi ve kızlarım geride, Mekke’de bırakmıştı.
Medine’ye vannca, azadh kölesi Zeyd b. Hârise ile Ebû Râfi’i iki deve ve bir de, ihtiyaç duyacakları şeyi satm almak üzere Ebû Bekir’den aldığı 500 dirhem harçlıkla birlikte bize gönderdi.
Ebû Bekir de, Abdullâh b. Ureykıt’ı iki veya üç deve üe onların yanma katıp zevcesi Annem Ümm-ü Ruman’ı, beni ve kız kardeşim Esmâ’-yı (ki Zübeyr’in zevcesi idi) bindirerek göndermesini Abdullâh b. Ebî Bekr’e yazdı ve emretti.
Bunlar, konuşa konuşa yola çıktılar. Kudeyd’e geldikleri zaman, Zeyd b. Hârise, o beş yüz dirhemle üç deve daha satm aldı.
Talha b. Ubeydullâha rastladılar.
O da, Ebû Bekir’in ev halkı üe birlikte hicret etmek istiyordu. Hep birlikte Mekke’den yola çıktık.
Ebû Râfi’, Fâtıma’yı, Ümmü Külsum’u ve Şevde binti Zem’a’yı, Zeyd de, Ümm-ü Eymen’i ve oğlu Üsâme’yi bindirip yola çıktı. (*)
Abdullâh b. Ebî Bekir, Ümmü Ruman’ı ve iki kız kardeşini alıp yola çıktı.
Talha b. Ubeydullâh ise, kendi başına yola çıktı.
Hep beraber konuşa konuşa Mina mevkiinden Beyz’a ulaştığımız zaman, devem kaçtı.
Ben, Mahfe’nin içindeydim, Annem de, yanımda idi.
Annem, (Eyvâh kızcığım! Eyvâh gelinciğim!) diyerek çırpmıyordu.
Yüce Allâh, devemizi döndürüp bizi devemize ve selâmete kavuşturdu.
Nihâyet, Medine’ye geldik.
Ben, Ebû Bekir’in ev halkı üe birlikte indim.
O zaman, Mescidle Mescid civânndaki odalar yapılmış bulunuyordu.
Resûlullâh’m ev halkı, kendi odalarına indüer.
Ebû Bekir’in evinde bir müddet oturduk.
Sonra, Ebû Bekir : (Yâ Resûlallâh! Ehlinle evlenmekten Seni alıkoyan ne?) diye sordu.
(20) Ebû Dâvud – Sünen, c. 1, s. 117, Nesaî – Sünen, c. 2, s. 4-8.
121) Ahmed b. Hanbel – Müsned, c. 3, s. 408409, Ibrui Mâoe • Sönen, c. 1, s. 235, Ebû Dâvud • Sünen, c. 1, s. 118.
(22) Buhârî – Sahih, c. 1,8.151.
(23) Ebû Dâvud • Sünen, c. 2, s. 40.
(24) Tirmizî – Sünen, ç. 1, s. 389.
(25) Buhârt – Sahih, c. 1, s. 152, Ebû Dâvud – Sünen, c. 1, s. 124, Müslim – Sahih, c. 2, s. 4.