Abdullah b. Selâm der ki : «Resûlullâh, Medine’ye geldiği zaman, halk, O’na üşüştü.
(Resûlullâh, geldi!) denilince, O’nu görmek için, ben de, halikın arasına karıştım.
Resûlullâh’m yüzünü görünce, anladım ki : Onun yüzü, yalancı yüzü değüdir!
Resûlullâh’dan ilk işittiğim söz :
(Ey insanlar! Selâmı, selamlaşmayı yayınız!
Yemek yediriniz!
Akrabâlık haklarını gözetiniz!
Halk uyurken, siz Namaz kılınız!
Selâmetle Cennete girersiniz!) sözü idi» (1).
Selâmın Sevişme ve Kaynaşmaya Sebep Oluşu :
Peygamberimizin, Medine’ye gelir gelmez, Selâmlaşmayı tavsiye etmesi, bunun, Müslümanlar arasında tanışma ve kaynaşmayı biricik sebep oluşundandı.
/ Nitekim, bir gün, Peygamberimiz «Varlığım, kudret Elinde bulunan Allâh’a yemin ederim ki : siz, îmân etmedikçe, Cennete giremezsiniz! Birbirinizi sevmedikçe de, gerektiği gibi, îmân etmiş olmazsınız!
Ben, sizi, yaptığınız takdirde sevişebileceğiniz bir şeye kılavuzlaya-yım mı?» demiş.
«Evet, Yâ’ Resûlullâh! Kılavuzla!» dedikleri zaman, «Selâmı, aranızda yayınız!» buyurmuşlardır (2).
(1) lbn-i Sa’d – Ta baka t c. 1, s. 235, Ahmed b. Hanbel – Müsned, c. 5, s. 451.
(2) Buhârî – Edebülmüfred, s. 254-255, Müslim – Sahih, c. 1, s. 53, EbQ Dâvud • Sünen, c. 2, s. 640, lbn-i Mâoe – Sünen, c. 2, s. 1217-1218, Tirmizî – Sünen, c. 4, s. 664.
(3) (Mütercim Âsim Efendi – Kamus teroemesi, c. 4, e. 339.
İ. T. Medine Devri l/F : 4