ALLOKTON a. (fr. allochtone). Yerbil. Yanal tektonik sonucunda, ilk temeline. or ranla büyük ölçüde yer değiştirmiş yapısal birim. (Sürüklenme örtülerindeki durum.)
♦ sıf. Yerbil. 1. Tektonik olaylara bağlı olarak, taşınmış bir oluşum için kullanılır. —2. Çimentolarının çökel yerine oranla uzak kökenli bir kayacın, bir oluşumun ya da katılaşma düzeyi kaynak düzeyinden belirgin olarak farklı bir magmanın
bileşenleri için kullanılır. (Eşanl. ALLOJEN; karşt. ani. otİjen.)
