Kancur, Tibetçe bka’-gyur (Buda Sözünün Çevirisi) olarak da bilinir, Tibet Budadığının kutsal metinlerini bir araya getiren ierleme. Buda’nın sözü sayıldığı için, yorumların ve başka kaynakların derlenmesinden oluşan Tencur’ dan (Tibetçede “Öğretilerin Çevirisi”) ayırt edilir. Kancur’u oluşturan bini aşkın yapıtın çoğunun özgün metni Sanskrit dilindedir ve 8. yüzyıldan sonra büyük bir özenle Tibetçeye çevrilmiştir. Bu metinler 13. yüzyılda bir İraya getirilerek 100 cilt olarak düzenlenmiştir.
Kancur, bir vinaya (keşişlik kuralları) bölümüyle başlar. Kancur’un yalnız bu bölümü güneydeki Budacıların Pali dilindeki metinleriyle birçok ortak nokta taşır. Vinaya’yı izleyen birkaç yüz sutra’nm (özdeyiş) Çoğu çeşitli Mahayana okullarından kaynaklanır; bazıları ise Sarvastivada (Her Şey Gerçektir Öğretisi) yapıtlarından gelir. Bunları da birkaç avadana (soylu öykü) derlemesi izler. Kancur’un son bölümünü oluşturan birkaç yüz Tantra (öğreti), Buda-cılığın Tibet’e özgü Vacrayana (Yıldırım ya da Elmas Taşıyıcı) kolunun özel ayin ve tefekkür metinleridir. Bunlar da dünyevi törenler, dinsel ayinler, geleneksel yoga uygulamaları ve Tantra yogasının içrek biçimleri olmak üzere dört bölüme ayrılır.
