SİENKİEWİCZ, Henryk (1846 Wola Okrzejska – 1916 Vevey/İsviçre).
PolonyalI öykü ve roman yazarı. Toprak sahibi soylu bir ailenin oğluydu. Gençliği Varşova’da geçti. Öğrenimini bitirdikten sonra gazetecilik yapmaya başladı. Almanya, Belçika, Paris (1874), ABD (1876-1878), İtalya, Yunanistan, Türkiye, İspanya ve Doğu Afrika’da (1892) bulundu. İlk öykülerini 1870’lerde yayımladı. Polonya köylülerinin yaşayışını dile getirdiği “Szkice Weg-lem” (Füzen Taslakları, 1877) adlı uzun öyküsüyle usta bir yazar olduğunu kanıtladı. Bu dönemdeki yapıtlarında halkın yoksulluğunu, varolan toplumsal koşulları değiştirmek isteyen aydınları eleştirel bir bakışla ele aldı. “Latarnik” (Fener Bekçisi) adlı ünlü öykü kitabında coşumculu-ğun etkisine girdi. 1882’de Slowo (Söz) gazetesinin yönetimini üstlendi ve ulusal bilinci uyandırmak amacıyla bir dizi roman yazmaya koyuldu. 17. yüzyıl Polonya tarihini konu alan “Ogniem i Mieczem” (Çelik ve Ateşle, 1884), “Potop” (Tufan, 1886) ve “Pan Wolodyjowski” (Wolody-jowski Beyefendi, 1887) adlı üçlemesi, ulusal bir destan niteliği kazandı. İmparator Neron zamanında Roma’da Hıristiyanlığın doğuşunu ve yayılışını anlatan “Quo Vadis?” (Nereye?, 1894-1896) adlı romanıyla dünya çapında ün kazandı. 1900’de Polonya halkı tarafından kendisine bir çiftlik bağışlandı. 1905 yılında Nobel Edebiyat Ödülü’nü aldı. I. Dünya Savaşı patlak verince İsviçre’ye giderek Polonya savaş kurbanları için bir komite kurdu. 1924’ te naaşı törenle Varşova’ya götürüldü.
