SÜNNİLİK, Kuran’a, hadislere ve Peygamber’in davranışlarına sımsıkı bağlı dört büyük mezhepten birini benimseme. Bu mezhepler (Hanefilik, Malikilik, Şafiilik, Hambeli-lik), Müslümanlığın ikinci ve üçüncü yüzyıllarında kurulmuşlardır. Daha sonra kurulan ve Sünni olduklarını ileri süren mezhepler varsa da, bunlar çok bölgesel kalmışlardır (Veh-habilik vb. gibi). Üçüncü Halife Osman’ın öldürülmesinden Sonra (656), Ali ile Muaviye arasında çıkan çatışma sonucu Müslümaniar, Ali ve Muaviye yanlıları olmak üzere, siyasal iki kola ayrıldı. Siyasal yenilgisinden sonra Ali yanlılarının bir kesimi, hem Ali’ye hem de Muavi-ye’ye karşı bir tutum takındılar. Başlangıçta siyasal nitelikli olan bu bölünmeler, sonraları dinsel bir niteliğe dönüşerek Müslümanlık üç mezhebe ayrıldı: Muaviye yanlıları arasında Sünni, Ali yanlıları arasında Şii, ikisine de karşı olanlar arasında Harici mezhepleri gelişti. Sünni mezhepler arasında, Kuran’ın açık hükümleri üzerine herhangi bir karşıtlık ya da ayrılık yoktur. Ayrılıklar ve karşıtlıklar, Kuran’ın yorumu gerektiren ayetlerine değişik anlamlar verilmesinden ve hadislerin değerlendirilmesinden doğar. Daha çok kılgısal olan dört mezhep dışında, Tanrı’nın varlığı, nitelikleri, Tanrı-do-ğa, Tanrı-insan ilişkileri üzerine yorumlar yapan düşünsel Sünni mezhepler de vardır. -» İSLAM
