kangal, bakır nefesli çalgılarda, ağız parçasıyla ana boru sistemi arasına

kangal, bakır nefesli çalgılarda, ağız parçasıyla ana boru sistemi arasına ya da boru sisteminin tam ortasına yerleştirilen, takılıp sökülebilir metal boru. Çalgıda olu­şan hava sütununun uzunluğunu artırmaya yarar, özgün hava sütununun armonik dizi-

D. Jahn’ın yaptığı üç kangal ve akort sürgüsü (sol altta), y. 1825, Paris; Smithsonian Institution, Washington, D.C.

Smithsonian institution, Washington, DC

leri içinde bulunmayan notaların elde edil­mesine olanak verir.

Kangal yaklaşık 1600’de kullanılmaya baş­ladı. 18. yüzyıl sonlannda iyice yaygınlaştı.

1. yüzyılda yerini, temel hava sütununun ses perdesinde ani değişiklikler yapmaya olanak veren süpaplara bıraktı.

Böyle bir boru parçasının düz değil de kıvrımlı olanına sap (shank) denir. Tahta üfleme çalgılarda kangal, kıvrımlı bir boru
parçasıdır; ağızlığı, alttan gövdeye, üstten x kamışın bulunduğu çıkarılabilen boruya bağlar.