Ulusal Parklar Cennet mi, Mezarlık mı?
uvtıjrlıcının kalbinde küciik vahşi üscündc b^rın’m tiırk-rde o kud;n \ swim w1ırıİ<Hn o i 11:1 k crnnihsr \<t- hr/îı vnk ;’i’ S ■ ■. P! k \ Lİ i,; n :l: i Iı:
t i
ianzanva uıusaı rantı nin okyanus oıuşım uana ııızacuıav-a^ıın uuj adaları gibi davrandığını ve büyük yor. memeli nüfusunun da ada biyocoğ-rafva kuramına mdıığunu gösterdi.
w;ıı y ıı u
etik üzerine yaptığı panelde insanların klonlanması teşebbüslerinin Yasaklanması gerektiği sövlendi.
Gerçekten de gün geçtikçe hayvanlar bir parktan dsexnne h.;.\*ke:
p r
adiı iki araştırmacı tararınüaı one « »\s ^ m naıcK. siirii <‘n bu kııran ululardaki ■’U’ < •”l ’•
•nsı 1 klonlamam i \ ıs ıklam
kıtasından ayıran ıı/aklığa göre tanımlıyor.
Yüzyılın başından beri toplanan gözlem verilerinden yola çıkarak Nevmark çift tırnaklıların yok olma oranının, onları barındıran parkların viizölçümüyle ters orantılı olduğunu
mış ortamlara ııvum saglaNjiruvan türler sonunda ‘.¡kıtı tur geeeekte
küçük parklarda >ok lek
cö/iirrı- Parklai! hn-nırmc hiiöüuicak k o r i d o r 1 a r ya r a t m a k.
A’kîin (Vjyı:en
! ı Rr*( b^ıyhf. M.iV}1-
şebbüslerin cesaretlendirebilmesi.
Ayrıca havyan klonlamasını: yaşam süresini kısalttığı ve kanse-re olan hassaslığı artırdığı anlaşı’ıZL mış. —
……….—————Scid;1
