KİMYA ve JEOLOJİYİ ACİZ BIRAKAN GERÇEKLER
Şimdi, yine ‘Makrokozmoz’a; dünyaya, uzaya yönelip Kur’ân’m gözlüğünden temâşâ edelim:
Bilindiği gibi dünyamız 6370 km. yarıçapında, küreye yakın geometrik bir şekildir. Dünyayı dıştan içe doğru kabaca en dışta katı, sonra (çeşitli kategorilere ayrılabilen) sıvı, en içte de ağır metallerden oluşan katı bir çekirdek oluşturur. Bu sistemde katı-sıvı kontağı kesin bir geçiş yerine, sıvı-katı karışımı bir ara geçiş özelliği gösterir. ‘Zayıf zon anlamına gelen bu kategoriye Astenosfer denir.
1960’lı yıllardan sonra geliştirilen plâka tektoniği teorisine göre ortalama kalınlığı 50 km. olan katı yer kabuğu birbirine mozaik şeklinde komşu bulunan yedi ana kıt’adan oluşmakta ve bu kıt’alar Astenosfer üzerinde yüzmektedir. Kur’ân bu gerçeği onbeş asır evvel haber vermiştir. “Arzda birbirine komşu kıt’alar (kara parçaları) vardır…”13.
Bu kıtalar üzerinde bulunan yüce dağların da kazık gibi çakılmış olduğu, jeoloji ilminin ‘izostazik denge’ izahından evvel yine Kur’ân’da haber verilmiştir. Gerçekten, bir sıvı-katı dengesinden bahsetmek için yoğunlukları farklı tabakaların bir nizamla sıralanması ve düzgün bir dağılım göstermesi gerekir. Yer kabuğunu oluşturan bloklardan ağır olanları dibe doğru inmeğe, hafif olanları ise yukarı doğru yükselmeğe eğilimlidir. Böylece oluşan dengeye izostazik denge denir. Bu tabloya göre dağlar, Astenosfere kadar inen ‘kök’leriyle gerçekten ‘çakılı’ gibidir. Yery 1 .ünün en yüksek noktası yaklaşık 9 km.lik bir yükseltidir ki, bize muhteşem görünür. Gerçekte ise, dağların derinlikleri görünen kısmına göre 5.5 kat daha fazladır. Dağların görünen yüzeyi bir kibritin başı ise, derindeki kökleri sapı uzunluğundadır. Bu keyfiyet, ‘kazık gibi çakılı olmak’tan daha güzel ifade edilebilir mi? Cenâb-ı Hak (c.c.); “Yapmadık mı biz, yeryüzünü bir beşik; dağları birer kazık?”
buyurarak bu derin gerçeği ne güzel, ne çarpıcı dile getirmiş!
