İLK KARŞILAŞMA
Her ayın ilk cumartesi gecesi, kasımpaşa Uşşaki tekkesinde İstanbul’daki dergâhların ortaklaşa yaptıkları toplantılara devam ediyordum. Bu fakir, orada zikrullah meclisinde, sema ediyordu. Yine böyle bir gecede semadan sonra çaylar içiliyor, sohbet yapılıyordu. meclisin büyüklerinden Aziz Nihat efendi, beni yanına çağırdı. Evladım bak şu kenarda büzülmüş oturan dede Allah cc dostudur. git onun duasını al dedi. Ben de hemen o dede’nin yanına gidip,dizinin dibine oturdum. Selam verdim, elini öptüm. Dedecim Allah cc. için bu fakire dua buyur dedim. O Mubarekte ellerini açıp bana ve ümmeti Muhammede dua buyurdu. O dua ederken benim gönlüme bir aşk düştü. Ve dayanamayıp dile getirdim. Dedim ki Dedecim benimle bu dünya, kabir, ahiret baba, oğul olurmusun? Mubarek bir müddet tefekkür etti ve dedi ki. Oğlum ben seni evlatlığa almasına alırım amma, benim babalığım zordur, sen beni kaldırabilecekmisin. Bu fakir fırsatı kaçırmamak için, ben kabul ettim, yeter ki sen kabul et dedim. O’da peki evladım kabul ediyorum dedi. Bu güzel dostluğu orada bulunan mıbarek, Allah cc. dostlarını şahit kılmak için, dede ile beraber huzura gittik. Bu fakir orada bulunan bütün Allah cc. dostlarına bu olayı anlatıp Allah cc. için şahit olmalarını istedim. Onlarda şehadet ettiler. Aziz Nihat efendi bana dedi ki oğlum Abdi baba lâ makân’dır, dostluğunuz mubarek olsun. Artık babaya ölene kadar sen bakacaksın hadi hayırlı olsun dedi. Bu fakir o gece dedeyi alıp evime getirdim. Elhamdulillah o Hakk’ka yürüyene kadar baba, oğul dostluğumuz devam etti. HASAN UĞUR ATASEV
