Cafer Çelebi, Tacizade_
Türk şairi ve yazarı (Amasya «”-İstanbul 1515). Şair ve hattat Taci Bey’in (ya da Tac Bey) oğlu olan Tacizade Cafer Çelebi, önce babasından, sonra çağın ünlü bilginlerinden ders aldı. Bayezit II tarafından önce müderrisliğe, sonra Divan-ı Hümayun nişancılığına atanıp (1498), Bayezit’in ölümüne kadar bu görevi sürdürdü.
Padişah ölünce Şehzade Ahmet’i tuttuğu bilindiği için, Yavuz Sultan Selim’i tahta çıkaran yeniçeriler tarafından evi yağmalandı ve görevden alınması istendi. Görevinden alınarak emeklilik bağlandıysa da, bir süre sonra Yavuz Sultan Selim tarafından aynı göreve getirildi (Cafer Çelebi’nin düşüncelerine önem veren padişah, Şah İsmail’e gönderilen Farsça mektupların çoğunu ona yazdırdı). Çaldıran seferine katılıp, savaştan sonra Şah İsmail’in karısı Taçlı Hanım’la evlendirildi. Aynı yıl (1514) Anadolu kazaskerliğine atandıysa da, Çaldıran dönüşü kışı Amasya’da geçiren yeniçerilerin bir ayaklanmasında, kışkırtıcılar arasında olduğu gerekçesiyle idam edildi. Cesedi kardeşi tarafından alınarak İstanbul’a getirildi.
Tacizade Cafer Çelebi’nin şairliği konusunda tezkirelerde öne sürülenler birbirini tutmaz. Yalnızca düzyazısının şiirinden iyi olduğu düşüncesinde birleşilir. Lati-fi’ye göreyse, gerek şiirde, gerek düzyazıda benzersizdir. Gerçekten de kaside ve gazelleri ile Hevesname adlı mesnevisi incelendiğinde, çok iyi bir şair olduğu anlaşılır.
Başlıca yapıtları: Hevesname, Divan, Münşeat, Mahrusa-i İstanbul Fetihnamesi, Enis ül-Arifin Tercümesi (Farsça’dan).
