Çocukluğumu özlemiyorum ben an ve an anımı yaşımın gerektirdiği kadarını özlüyorum yaşım ile hayat cizgisi arasında olmam gereken yerdeki karakteristik özellikklerimi özlüyorum saadece ve güven duygusunu özlüyorum çocukken insan en çok babasına güvenir bilirmisiniz benim babam herkesi döver dersiniz ve çocukken Babama canım babama baktıkca hisettiğim güven duygusunu özlüyor insan babasını özlediği gibi inanın şu an bile babamı özledim akşam gideyimde bir bardak çayını içeyim ve mevlam kimseyi babasız bırakmasın …!
