DANİŞMENT veya DANİŞMEND

DANİŞMENT veya DANİŞMEND

DANİŞMENT veya DANİŞMEND blş. sıf. (fars. dâniş, bilgi ve -men d’den dâniş-mend). Esk. Bilgili, bilgin. || i. Tanzimat’tan önce kadı muavinlerine verilen ad. || Medrese öğrencisi: Etrafında, medresenin bütün danişmentleri, yaya olarak hürmet ve muhabbetle yer almıştı (N. Araz). — ANS1KL. Osmanlı imparatorluğu devrinde medrese talebelerine, naip denilen kadıların yanında muavinlik vazifesi gören fıkıh âlimlerine danişment denirdi. Daniş-mentler, arap edebiyatı, fıkıh ve kelâm gibi şerî bilimleri öğreten Musile-i Sahn, yani Tetimme medreselerinde okurlardı, önce naip adayı sayılırlar, sonra bir imtihandan geçerek naip (kadı) olurlar veya müderrislik rütbesi kazanırlardı.
+ Danişmendan çoğl. i. Esk. Bilginler. || Medrese öğrencileri. || Kadı yardımcıları. (M)