Denge Sınırında Hurma Yemek

Hurmaların yeni yeni olgunlaştığı günler­den birinde, küçük bir çocuk hurma ağaçla­rını taşlamaktaymış. Amr isimli Sahabi’nin küçük oğlu Râfi’den başkası değilmiş bu haşarı ve sevimli çocuk. Sonunda, bahçe sahibi onu yakalayıp, hiçbir şey yapmadan doğruca Peygamberimizin huzuruna getir­miş…

Suçlu olarak Peygamberimizin karşısına çı­karılmak o kadar kolay olmadığı için Râfi, utancından ne yapacağını şaşırmış, yüzü kızarmış, başını önüne eğmiş. Peygambe­rimiz onu bu halde görünce hemen gülüm­semiş ve Râfi’nin saçlarını okşayarak:

• Niçin hurma ağaçlarını taşlıyorsun, diye sormuş. Râfi mahcup bir edâ ile sadece:
• Acıkmıştım, ey Allah’ın Resulü! Karnımı doyurmak istemiştim, diyebilmiş.

Bunun üzerine sevgili Peygamberimiz, ipek yumuşaklığındaki tatlı ve sevecen se­siyle:

• Bir daha ağaçları taşlama yavrum. Ama istiyorsan, altına düşenleri alıp yiyebilir­sin, diyerek Râfi’yi salıvermiş. Ardından da onun için “Allah’ım bu yavrunun karnı­nı Sen doyur.” diye duada bulunmuş.

Böylece Râfi çok rahatlamış. Çünkü o hem Peygamberimizin duasını, hem de ağaç altına düşen hurmaları yiyebilme iznini almış.