DİKİNE

DİKİNE

DİKİNE zf. Dik olarak. || inadına: Dikine doğru söylemeyi severdi (Peyami Safa).
— ÇES- DEY. (Burnunun) dikine (doğrultusuna) gitmek. (Bk. BüRUN.) j| Dikine tıraş (tersine perdah), karşısındakini sinirlendirecek şekilde konuşmak: Bırak dikine tıraşı (K. Tahir). [M]