DİKLEŞMEK

DİKLEŞMEK

DİKLEŞMEK dönşl. f. (dik’ten dik-le-ş-mek). Dik duruma gelmek: Çünkü böyle ağır havalarda yokuşlar dikleşiyor, yollar uzuyor ve adımlar kısalıyor (B. Felek). || Doğrulmak: Son kanaatim ile yürüyüşüm değişti, tekrar dikleştim ve sert adımlarla kümbete girdim (R. H. Karay). [M]