DİTMEK

DİTMEK

DİTMEK geçi. f. (esk. türk. titmek, da¬ğıtmak, didiklemekken). Yun, pamuk gibi şeyleri lif lif ayırmak, taramak: Yün¬leri ditmek. || Bir şeyi parça parça kopar¬mak: Sinirli hareketlerle papatyaları ditti¬ğini görüyordum (R. N. Güntekin).
— Ciltc. Yumuşak bir fitil yapmak ama- cıyle çelik uçlu, sivri bir kalemle dikiş si¬cimi katlarını mukavvalara açılmış delikler¬den geçirerek birbirinden ayırmak.
Mutf. • Bir yiyecek maddesini tutam tu¬tam ayırıp lifler halinde inceltmek: Ta¬vuk etini ditmek.

DitSSfc”JSÏ! ‘ar u&unda ÖidüSüne inanlrlar- w kararlarla jlEill evrak, «erekli
Ditmek ¡flemine DIURBFI ‘ ™”‘‘”f”'”- kararlarla ilgili evrakı gerekli yerlere ileten
mak. ¡1 Parçalanmak. (ML) UIUBBLL, Senegal de komün, Dakar-Nijer kalem. (Diğer görevi de Divanı Hümayun