Frederik VI

(d. 28 Ocak 1768, Christiansborg Şatosu – ö. 3 Aralık 1839, Kopenhag, Danimarka), 1808-39 arasında Danimarka, 1808-14 arasında da Norveç kralı.
Akli dengesi bozuk olan Kral VII. Christian ile Kraliçe Caroline Matilda’nın oğluydu. Babasının üvey annesi olan Dul Kraliçe Juliana Maria tarafından yetiştirildi. Juliana Maria, kendi oğlu Prens Frederik ve Ove
Höegh-Guldberg’le birlikte 1784’e değin Danimarka’yı fiilen yönetti. Nisan 1784’te veliaht prens Frederik, yönetimde değişiklikler yaparak ülkenin gerçek yöneticisi durumuna geldi. Köylülere kişisel özgürlük ve yasal koruma getiren düzenlemeleri destekledi, çeşitli toplumsal ve ekonomik reformlar yaptı. 1790’da Hesse kontu Karl’ın kızı Maria Sophia Frederika ile evlendi. 13 Mart 1808’de babasının ölümü üzerine tahta çıktı.
Frederik’in, tahta çıktıktan sonra bütün kararları tek başına almaya başlaması hükümetin etkisinin giderek azalmasına yol açtı. Napoléon Savaşları’nın başında tarafsızlık politikası izleyen Frederik, 1807’de İngiliz-lerin Kopenhag’ı bombalaması üzerine Napoléon’u desteklemeye başladı. Yetenekli bir diplomat olmadığı için, Napoléon’u gereğinden de uzun süre destekledi ve 1809’da İsveç’in içinde bulunduğu güçlüklerden yararlanmayı başaramadı. Napoléon
Frederik VI, C.W. Eckersberg’in portre çalışmasından ayrıntı
Nationalhıstoriske Museum paa Frederiksborg. Danimarka
yanlısı politikasının sonucunda, Ocak 1814’te imzalanan Kiel Antlaşması’yla Norveç’i İsveç’e, Heligoland’ı ise İngiltere’ye bırakmak zorunda kaldı. Bu yenilgiye karşın, Viyana Kongresi’ni (1814-15) izleyen ekonomik bunalım yıllarında “ülkenin babası” sıfatını hak eden enerjik, sorumlu ve dürüst bir hükümdar olduğunu gösterdi. Frederik, Fransa’daki Temmuz Devrimi’nin (1830) etkisiyle 1834’te dört yerel danışma meclisi kurdu. Bu düzenleme Danimarka’ da parlamenter sistemin başlangıcını oluşturmuştur.