İSMAİL SAFA

İSMAİL SAFA (1867-1901), şair. Ço­cukluğu Mekke’de geçti. İstanbul’a gelince sınavla Darüşşafaka’nın ikinci sınıfına girerek orta öğreni­mini tamamladı. Çeşitli kurumlar- da, memur olarak çalıştı. Mülkiye İdadisi ve Vefa İdadisi’nde edebi­yat öğretmenliği yaptı. 1891’de bir süre Mirsad dergisinin başyazarı ol­du. İttihat ve Terakki Derneği’ne girdi! 1900’da Gedikpaşa’daki evin­de arkadaşlarıyla gizli toplantılar yaptıkları gerekçesiyle sürüldüğü Sivas’ta öldü. İsmail Safa, dil ve bi­çimce eskiye, özce yeniye bağla­nan şiiriyle yaşadığı dönemde se­vilen bir şair oldu. Başlıca eserleri: Şiir: Sünühat (1889), Mağdûre-i Sevda (1892), Hisslyât (1912). Eleş­tiri: Muhakemat-ı Edebiyye (1913).