KENGER OTU (DİKENLİ OT, MERYEM ANA DİKENİ, YABANÎ ENGİNAR)
Arabçası : Harşûf, Har şef-i berrî, Şevk ed-dimen, Şevk en~ Nasarâ, Akııb, Akânsâ, Şevk el-Yehııd, Kenger.
Farsçası : Kenger. Lâtincesi : Silybıım Marianum.
Yetiştiği yer ve çeşitleri: Nemli yerlerde olur.
Kullanılan maddesi: Çiçeği, meyvesi, yaprakları.
Tıbbî Özellik ve Faydaları: a) Kökü yıllarca yaşayıp her ilkbahar süren dikenli bitki ve yeşil ürünü. İki çeşittir. Birisi bildiğimiz Enginardır. Arabçası: Har- şef-i Bostanî’dir. Fazlası kusma ve malî hülya yapar. Dimağa zararlıdır. Muslihi zeytinyağıdır. Baş ağnsı yaparsa da bunu da sakız ve tarçın geçirir. b) Çiçeği (veya meyvesi, ya da yaprağının döğülmüşü) yağ ve
mumla kanştınlıp yaralara ve kati urlara sürülse iyi eder. c) Böbrek ve mesane rahatsızlıklarına iyi gelir. ç) Bir miktar yenildiğinde cinsiyet organlarını kuvvetlendirir ve şehveti artırır. d) Kaynatılarak suyu saç kırana sürülse iyi eder.
b) KENGER OTU (KASNA AĞACI, DEVE DİKENİ)
Arabçası :Şevk el-Cemâl, El-Lehlâh. Farsçası : Eşter-i hâr. Lâtincesi : Picnomon carna. Yetiştiği yer ve çeşitleri: Evvelki Kengerin özelliklerini taşır.
Tıbbî Özellik ve Faydaları: a) İyisi rengi kızıla yakm olanıdır. İçilme miktarı 3 dirhem (12 gr.) ve içine katılacak sirke miktarı ise 5 dirhemdir (20 gr.). Sirke içinde kaynatılarak 20 gün bekletilip sonra kullanılır.
b) İştahı açar, yemeği hazmettirir, mideye kuvvet verir. c) Zehirlerin zararını yok eder, ç) Sıtmaya iyi gelir. d) Şehveti artınr.