Milli Gelir

Milli Gelir

millî gelir önemli ölçüde, hemen hemen üç kat arttı. Bu gelişme 1938’-den beri devam eder, ama hızı azalmıştır. Danimarka, hayat seviyesi yüksek ülkeler smıfındandır: İsviçre, İsveç, Lük semburg, Belçika, Birleşik Krallıktan sonra, Fransa, Norveç, Finlandiya, Batı Almanya ve Hollanda’dan önce gelir. Bu hayat seviyesine Danimarka ekonomisini sınırlı üretim araçlarının engellemesine ve ülke ekonomisinin milletlerarası ekonomiye sıkıca bağımlı olmasına rağmen ulaşılmıştır. Madenî ham maddeleri ve enerji kaynakları bulunmayan Danimarka, büyük masraflarla çalıştırılan ve ihracata dönük bir imalât tesisi haline geldi. Bu tabiî engeller yeni kurulan sanayinin gelişmesinin uzun süre önüne geçti. Danimarka’nın zenginliği daha çok toprakların çok iyi değerlendirilmesine bağlıdır; bu değerlendirme tarımda 1870-1880 yıllarındaki şaşırtıcı dönüşümün sonucudur. Zenginliğin artışı özellikle ölüm oranının azalması, uzun ömürlülük, veremin ve çocuk felcinin azalması ve çocuk ölümleri oranının iyice düşmesinde yansır. Beslenme rejimindeki temel değişiklikler de hayat seviyesinin yüksekliğini gösterir: Danimarka halkı özellikle yağ ve albüminlerle beslenir, ekmek, un ve patates şeklinde karbon hidrat tüketimi ise azalmaktadır. Buna karşılık şeker ve süt tüketimi çok büyük ölçüde artmıştır. Elli yıl içinde çay ve kahve gibi lüks ürünler tüketimi de hiç değilse üç kat arttı. Kişi başına düşen gelirden lüks eşyası almağa ayrılan pay, Avrupa’nın öbür ülkelerinin çoğuna oranla yüksektir. Nüfus artışı ve sanayi gelişmesi mesken buhranına yol açmamıştır: inşaat, ihtiyaçları karşılar; çünkü devlet önemli ölçüde desteklemiş, bu amaçla ödünç para vermiş ve özel yardımlar yapmıştır. Devlet inşaatı, büyük vergiler alınan otomobillerin zararına destekler (DanimarkalIlar özellikle bisiklet kullanır).

bisiklet