NUKABA

NUKABA çoğl. i. (ar. nalftb’den nukabâ). Esk. Nakipler.
— Tasav. Ayakta zikrettikleri için kıya-mî denilen nfaî, sadî ve bedevî tarikatlarında, sülûkta ilerleyen ve şeyhlik derecesine yaklaşan dervişler. || Ricalullah (Tann erleri) veya Ricalügayb (gayb* erleri) denilen üç yüz kişiye verilen ad. (Mutasavvıflara göre bunlar insanların içlerinden geçenleri, tanrısal sırlan bilirler, bütün gizli hakikatleri görürler.) [M]