ODUNLAŞMAK dönşl. f. (odun’dan o-dun-la-ş-mak). Bot. Odun haline gelmek, oduna dönüşmek: Tomurcukların odunlaşmasına sebep olan etkenler pek iyi bilinmiyor. || Mec. Kabalaşmak. (ML)
ODUNLUK i. (odun’dan odun-luk). Odunların toplu halde konulduğu yer: Bu evin odunluğu kömürlüğü yok mudur? (Şem-seddin Sami). J| Mec. Kabalık, görgüsüzlük. || Sıf. [Ağaç için] Kesilip yakılmağa uygun, odun olmağa elverişli.
