ÖKSEOTU blş. i. Ağaçların üzerinde yarı asalak yaşayan bitki türü. (İlmî adı Viscum albüm, ökseotugillerden.)
— ANSiKL. Bot. ökseotu birçok ağacın (özellikle elma, nadiren meşe) dallarında yaşar. Sapları çatallanarak yayılır; üzerinde bol klorofilli, karşıt kalın yapraklar yer alır; yapraklarmı uzun süre taşır. Çiçekler bireşeyli, meyveleri tek tohumlu, yuvarlak, beyaz ve yapışkan suludur. Bazı kuşlar, özellikle ardıç kuşlan bunları çok sever; dışkılanylc ökseotunun tohumlarını kondukları ağaçlara bırakmak suretiyle ökseotunun yayılmasını sağlar, ökseotu ile konak ağaç arasındaki işbirliği ortakyaşama haline benzetilebilir: kışın ağacın yaprakları olmadığı zaman ökseotu hep yeşil olduğu için klorofil özümlemesiyle yaptığı besinlerden ağacı faydalandırır. Bununla beraber bir ağaçta ökseotu çoksa, ağacı sömürüp tüketir; onun için ökseotunu toplamak faydalıdır; ayrıca bunun meyvelerinden ökse elde edilir, ökseotunu yok etmek için onu dibinden kesmek, desteklik eden dalı iyice budamak, ağacı demir sülfat eriyiği ile badanalamak ve yarayı katranla sıvamak gerekir.
— Din. Keltler, ökseotu bulunan meşede Tann’nın da bulunduğuna inanırlardı; «ay» ayının altıncı gününde Druidler, ökseotunu törenle toplaı, sonra bir kurban keserek şölen yaparlardı. (L)
ÖKSEOTUGILLER çoğl. blş. i. Alt yumur-talıklı, taçsız çiçekli, iki çenekli bitki familyası. (Santalales takımından.)
— ANSİKL. ökseotugiller, emeçleriyle tutunduğu çeşitli ağaç dallarında asalak halde yaşayan, her zaman yeşil ve küçük ağaçsı bitkilerdir. Çoğu tropikal bölgelerde bulunur. Başlıca cinsleri; Loranthus, viscum (ökseotu), arceuthobium, phoradendron, ruytsia v.b. (L)
ÖKSÜ i. Halk dili. Yarı yarıya yanmış odun.
+ öksülemek geçi. f. Halk dili. Yarı yanmış odunla tutuşturmak. || Mec. Tahrik etmek, harekete geçirmek.
