ÖRGÜTÇÜ i.

Yeni. Örgüt işleriyle uğraşan, bu işlerde yetenekli kimse. Eşanl. TEŞKİLÂTÇI.
+ Örgütçülük i. örgütleme işi. Eşanl. TEŞKİLATÇILIK. (M)
ÖRGÜTLEMEK geçi. f. (örgüden örgüt-le-mek). Yeni, örgüt «eklinde direnlemek: Partiyi örgütlemek. Eşanl. TEŞKİLATLANDIRMAK.
* örgütlenmek edilg. f. Yeni, örgütlemek eylemine konu olmak, il Dönşl. f. örgüt haline girmek. Eşanl. TEŞKİLATLANMAK. (M)