PALACTOS

PALA’CA i. Pala* dili. (L)
PALACtO (Manuel DEL), İspanyol şairi (Lerida 1831 – Madrid 1906. Krallık aleyhindeki siyasî yazıları ve yergileri yüzünden, 1867’de Porto Riko’ya sürüldü; ama 1868 Devriminden sonra Ispanya’ya döndü ve resmî görevler aldı. En güzel lirik şiirlerini halk geleneğinden yararlanarak yazdı: Melodias intima (İçten Ezgiler) [soneler, şarkılar ve coplalar, 1884]; Chispas (Kıvılcımlar) [1894]. (L)
PALACtOS (Alfredo), arjantinli hukukçu ve siyaset adamı (Buenos Aires 1880 -ay.y. 1965). Buenos Aires ve La Plata üniversitelerinde profesörlük yaptı. Liman işçilerinin oyuyle, ilk sosyalist milletvekili olarak meclise girdi. Del Valle ve Justo’-nun ortodoks marksist hizbine karşı çıkınca Sosyalist partiden atıldı (1915). Bunun üzerine milletvekilliğinden de çekildi ve yeni bir parti kurdu. Bu deneme başarısızlıkla sonuçlanınca, yeniden Sosyalist partiye girdi (1931). 1934-1942 Arasında Buenos Aires senatörü oldu; Peron rejimi sırasında Uruguay’da sürgün yaşadı. Peron düşürülünce (1955), Arjantin’in Uruguay büyükelçiliğine getirildi (1955-1957),
1958’de partinin, Sosyalist Demokrat partiyi kuran sağ kanadına karşı çıktı ve Arjantin Sosyalist partisinin başlıca yöneticilerinden biri olarak kaldı. 1961’de yine senatör seçildi. (M) PALAFOX Y MELZİ
PALACİO VALDES (Armando) İspanyol DeleriveMn
gravürü
romancısı (Entralgo, Asturıa 1853 – Mad- Cobinet des Estomp rid 1938). Büyük meseleleri ve derin tasaları olmayan, yumuşak ve saf bir gerçekçilikle birçok roman yazdı: La hermana San Sulpicio (San Salpıcio Rahibesi)
[1889]; La Aldea Perdita (Kaybolan Köy)
[1903]; Tristan o el Pesimismo (Tristan veya Kötümserlik) [1906] ve La Novela de un Novelista (Bir Romancının Romanı)
[1926]. Zamanında büyük Un kazanan bu hoş ve «ılık» romanlar burjuva romanının tipik örnekleridir. (L)
PALACKY (Frantişek), çek tarihçisi ve siyaset adamı (Hodslavice, Moravya 1798 –
B.L.A. IX — 52
Cabinet des Estampes, Paris
PAL
Palais Grand et Petit
Palais-Royal