PALAN i. (fars. palan). Genellikle eşeklere, bazen de atlara vurulan kaşsız, geniş, yayvan, yumuşak eyer: Ne yular derdi ne gam-ı palan / Ne yük altında haste vü nâ-lân (Şeyhî).
— ed. telm. «Zerduz palan ursan eşek yine eşektir», Ziya Paşa’nın bu mısraı «aslı kötü olan insanları kıyafet hiç bir zaman yüceltmez, o hangi kılığa bürünürse bürünsün, hangi rütbeye ulaşırsa ulaşsın karakteri olduğu gibi kalır» anlamında kullanılır.
♦ Palam i. Esk. Semerci, (palanduz da denir.) [M]
PALAN i. Denize. Bk. palanga.
