TEKKE

TEKKE, bir tarikata bağlı olanların, dervişlerin toplandıkları, zikrettikleri; tarikatın gereklerini yerine getirdikleri yapı ve ekleri. Farsça’da anlamı “dayanmak, dayanacak yer”dir. Anadolu’nun Türkleşme sürecinde 13. yüzyıldan başlayarak tarikatların kurumlaşması tekkeler biçiminde örgütlenmeyle gerçekleşti. Bu yapılar, toplumun dinsel manevi gereksinimlerini karşılamakla kalmadı, toplumsal, kültürel bir dayanışma kuruluşu işlevini de gördüler. Tekkelerdeki müzikli, rakslı ayinler, sohbetlerde okunan ilahiler, nefesler, gerek müzikte, gerekse edebiyatta temelde tasavvufla beslenen, çeşitli tarikatların ilkelerinin yön verdiği akımların oluşmasına yol açtı.