TESADÜF GÜNEŞİ
Gözlerindeki humar, sesindeki ihtizaz, Veriyor ruhuma aradığı huzuru.
Aşkınla Mehtap oldu kalbime saz,
Senden geliyor güzelim, hayatımın uğuru.
Bilmiyorum sen de neden benim gibisin? Aşmasın, o bilinmez, korkulu hâba. Gülüyorsun her şeye sızlarken için,
Sonra bir melûl nazar atfederek âba.
Karşılaştık ikimiz cilvesiyle kaderin,
O lâhza da derunumuz imtizaç etti.
İnan ki gönlümde çok fazladır yerin, Bakışındaki efsun enfasımı tüketti.