“Çok eski bir hikaye.” Ali adında kutsal değerleri olmayan, hayatını eğlenceye adamış bir adam varmış. Hep şu cümleyi kuruyordu; “Bir daha mı geleceğiz Dünya’ya, eğlenek” diyerek her türlü günahı işliyormuş. Ali için ibadet etmek sıkıcı ve saçma bir düşünceydi. Günah işlemek hoşuna gidiyordu. Bilirsiniz haramın tadı hoştur. Ali’nin bütün arkadaşları da aynı fikirdeydiler. Allah’ın koyduğu kurallara uymak onlara zor geldiğinden günah işlemek hepsinin hoşuna gidiyordu. Zaten önemli olan da zoru başarabilmektir. Herkes kolayı başarabilir ama zoru başarmak ayrıcalıktır. Büyle eğlenceyle geçen bir ömür son bulmuştu. Ali artık bu Dünya da yoktu. Cenaze günü geldiğinde imamdan hariç Ali’yi gömecek kimseler yoktu ortalıkta. İmam Ali’yi gömdükten sonra gitti. Ali öleli 20 sene olmuştu ama tek bir Allah’ın kulu bile mezarın başına gelip dua okumamıştı. Hani o sevdiği arkadaşları nerede? Ali bile cehenneme gideceğini biliyordu ama hiç cehennemden kurtulmak için hiç bir şey yapmadı… Düşünsenize sizde bu durumdasınız. Hayatı hep eğlenmek olarak algılıyorsunuz. Boş arkadaşlarla size hiçbir şey kazandırmayacak kişiliklerle arkadaşlık kuruyorsunuz. Sonuç mezarınızın başına gelip te bir dua edeniniz bile olmadığını düşünsenize. Hiçbir şey için geç değil. En azından öldükten sonra mezarınızın başında size dua edecek bir arkadaşınız olsun…
MCB