HENRIETTE – ANNE DE FRANCE, fr ansız prensesi (Versailles 1727 – ay.y 1752). Louis XV’in en çok sevdiği kızı. İkiz kız kardeşi Louise Elisabeth’m evlenmesinden sonra ona ikinci Madam veya Madam Henriette adı verildi. Louis XV onun Chartres dükü ile evlenmesini yasaklayınca buyuk bir üzüntüye düştü, (l)
HENRtETTE-ANNE STUART, Orléans düşesi. İngiltere’» Henriette denir. (Exeter 1644-Saint-Cloud 1670), İngiltere kralı Charles I ile Fransa’lı Henriette-Marıe nın kızı 1661’de Louis XlV’ün kardeşi Orléans-lı Philippe ile evlendi ve sarayda «Madame» unvanını aldı. Güzel ve hafifmeşrepti. De-dikoduyle vakit geçirdi, bu yüzden kocasiyle çok çabuk arası açıldı. Louis XVI un sırdaşıydı, onun tarafından Dower antlaşmasını görüşmekle görevlendirildi (1670). Anî ölümii, zehirlenerek öldürüldüğü kuşkusunu uyandırdı. Bossuet’nin onun ölümüyle ilgili yazası ünlüdür.
— İkonogr. Mignard, prensesin portrelerini yaptı (Chantilly Londra Millî galerisi, Darmstadt). [L]
HENRIETTE – MARIE DE FRANCE, fransız prensesi (Paris 1609-Boıs-Co lombes 1669), Henri IV ile Marie de Medicis’nın kızı, Charles I ile evlendi. Sevimli ve çekici bir kadındı, otoriter ve kararsız bir kişiliği vardı. Katolikti, fakat İngiliz dindaşlarına yardım konusunda beceriksiz kaldı. Charles I -in uzlaşma çabalarını engelledi, boylece görüşmelerin çıkmaza girmesine ve iç savaşın patlamasına yolaçtı. Krallığın davasını anlatmak için Fransa ve Hollanda’ya gitti ;1642 1643) Hollanda’da «Stathouder»ı kendi ta-
Patrick HENRY, Thomas Sully’nin eseri (1815)
rafına çekmeyi başardı. Temmuz 1644’te Fransa’ya sığındı. Kocasını kurtarmayı ba-şaramadıysa da (Charles I, 1649’da idam edildi), oğlu Charles II’nin tahta çıktığını görmek (1660) ve küçük kızı Henriette’! dük Orléans’h Philippe ile evlendirmek (1661) mutluluğuna erişti. Onun ölüm nutkunu Bossuet okudu, (l)
HENRİ Gand’lı,. Goethals de denir, flaman ilâhiyatçısı (Gand 12177-Tournai 1293). Hayatı üstüne çok az bilgiye sahibiz. 1276 -da Brugge başdiyakosu, 1277’de ilahiyat doktoru olduğu biliniyor. Paris’te üniversite çevrelerinde, din kurallarına uyanlarla uymayanlar arasındaki çekişmelerde önemli rol oynadı. Birey, öz ve varoluşu, tözün biçimi, bilgi kuramı, iradenin işlevi gibi konuları işleyen çok özel bir felsefe sistemi kurdu. Genellikle Aquino’lu Tommaso’nun ve Duns Scot’un görüşleriyle çatıştı. Honorius IV ve Güzel Philippe ona çeşitli görevler verdiler. Bir Quodlibeta (Genel Görüşler), bir de Summa Theologica (İlahiyat Kitabı) yazdı.
“(L)
