ÖYKÜ i. Yeni. Hikâye. (M)
ÖYKÜCÜ i. (ıryfcu’dcn öykü-cü). Yeni, öykü anlatan veya yazan kimse. (M) ÖYKÜNMEK geçz. t. Halk dili. Birini taklit etmek, ondan örnek almak: Ifierf, dilleri şiire yatkın kimseler, Baki efendiye kolayca öykünebilirler (N. Ataç). [M]
