arp
Parmakla çalınan, üçgen biçiminde telli çalgı. Gamdaki noktaların karşılığı olan yedi pedalın tutturulduğu oluk haznesi, rezonatör (çınlama kasası), sütun ve konsol ile her biri üç ayrı ses çıkaran tellerden oluşan arp, çalgıların en eskilerinden biridir. Eski Yunanistan ve Roma’da, özellikle de eski Mısır ve Mezopotamya’da ilkel bir biçiminin kullanıldığı İ.Ö. 3000’den kalma resimlerden anlaşılmaktadır. Batı’da IX. yy’dan başlayarak yaygınlaşmış, XVII. yy’da çengelli bir mekanizma eklenmesiyle teller yarım ton daha tiz ses verecek duruma getirilmiş,XVII.yy’dajçengele komuta edecek yedi pedal eklenmiş (“basit hareketli arp”), XIX. yy’da, çatal disklerin altına kısa bir çatal disk daha eklenerek günümüzde kullanılan arp (“çift hareketli arp”) yapılmıştır. XIX. yy’dan başlayarak orkestralarda kullanılmaya başlanan arpa, özellikle Berlioz, Wagner Çaykovskiy yapıtlarında önemli yer vermişlerdir.”
Arp bilinen en eski çalgılardandır. İlkel biçimi (solda) kıvrık ve taşınabilir olan arp, Batı’da IX. yy’dan başlayarak yaygınlaşmış; XVII. yy’da “tek hareketli arp”a dönüşmüş (en solda), XIX. yy’da, günümüzde de kullanılan “çift hareketli arp” (ortada) biçimini almıştır. Telleri kısadan uzuna doğru sıralanarak; perdelerin yüksekten alçağa doğru sıralanışını karşılar. Tellerin her biri üç ayrı ses çıkarır; ses genişliği altıbuçuk oktavdır. Başlıca parçaları konsol (1), sütun (2), gövde (3), teller (4), rezonatör (5), pedallar {6) ve ayaktır (7).