Bir Ata Mezar Taşı Kitabesi

Evcil hayvanların insanlara ne kadar yakın ve sevimli oldukları malumdur. İnsana en yakın hayvanlardan biri de attır. Eski devirlerden beri atın insanlar nezdinde kazanmış olduğu kıymet, izah gerektirmeyecek kadar malumdur. At, kedi, kuş vs. hayvanlan besleyenlerden acaba hangi insan onun ölüsünü sokağa veya süprüntüye atar. Umumiyetle bunlar farlarda veya bahçelerde bir tarafa gömülür.

Uçmaya gücü yetmeyen hasta leyleklere bakılmak üzere atalarımızdan vakıflar yapanlar olmuştur. Hatta kimsenin hoşlanmadığı fareleri bile koruyanlar olmuştur. Şeyh Merkez Muslihud- dîn Efendi’nin “Komşumuz olan fareler bizden incinirler diye evinde kedi beslemez idi.” dediği Şakâiku’ n Nu’ mâniyye’ de yazmaktadır.

Naimâ Tarihi’nde, Sultan Dördüncü Murad Han’ın binip harbe gittiği üç atının, tersine eğerlenip tabutu önünde götürüldüğü yazmaktadır. Şair Nefî de dîvânında Sultan Murad’ın ” Bâd-ı Sabâ,Tayyar, Evren, Saçlı Doru, Mercan, Celâli Yağızı, Kapıağası Dorusu, Arslan Dorusu, Kayışoğlu Dorusu, Ağa Alacası, Şam Alacası, Dağlar Delisi isimlerinde meşhur atları olduğunu bildirmiş, aynca Ağa Alacası hakkında bir medhiye yazmıştır. Türk- ler eskiden beri binici olduklarından bir at kabrine kitabe yazılmasına şaşılmaz. Böyle bir kitabe Üsküdar’da Selimiye Mahallesi’nde Harem İskelesi caddesinde ve Selimiye tekkesi yakınından alınarak bir müddet Çinili Köşk’te sergilenmiştir. Kitâbede Osman Hân ismi ve 1028 tarihi geçtiğinden İkinci Osman Han’a aittir. Atın ismi “Sisli Kır “dır. Kimbilir ne kıymetli ve ne güzel bir hayvan imiş ki Sultan Osman onu sarayın bahçesine gömdürmüştür.

Hafız Hüseyin Ayvansarâyî de atın kabrinin Üsküdar’da Kavaksarayı’nda olduğunu bildirmiştir.

Sisli Kır’ın mezar taşının kitabesi:

Zıll-i Hakk Hazret-i Osman H an’ın

Sisli Kırnam atı eğilmişdir (övülmüştür)

Emr-i Tezdânî’yle mevt erişicek

Bu makâm icre o gömülmüştür.
Sene 1028