çello

Keman ailesinin ikinci önemli üyesi. Viyolanın biroktav
altına akort edilen çellonun (ya da viyolonsel), tekne
(gövde) uzunluğu yaklaşık 76 cm’dir; bacakların arasında
çalınır; altındaki çubuk (XVIII. yy’dan bu yana kullanılmaktadır)
sayesinde yere dayanır. Çello XVI. yy’da
keman ailesinin bir üyesi olarak yaygınlaşmış ve solo
olarak kullanılmadan önce XVII. yy. ortalarına kadar
yardımcı bir baş çalgı olarak’işlev görmüştür. O tarihten
sonra, yumuşak sesi ve geniş kullanım olanakları bestecilere
çekici geldiğinden, solo ve oda müziği bestelerinde
sık sık yararlanılmıştır. Çello için solo besteler Johann
Sebastian Bach’ın süitleriyle başlamış, Josef
Haydn. Robert Schumann ve Antonin Dvorak gibi besbestecilerin
sonat ve konçertolarıyla sürmüştür. XX. yy’da
Pablo Casals, Gregor Piatigorsky ve Mstislav Rostropovich
gibi büyük çello virtüözleri yetişmiştir.