ENDERUNLU VÂSIF

ENDERUNLU VÂSIF; on dokuzuncu yüzyıl
divan şâiri. İstanbul’da doğdu. Doğum târihi bilinmemektedir.
Çocukluğunda saraya alınarak Enderun’da
yetiştirildi. Bu yüzden Enderunlu lakabı
ile anıldı. Bolayır’da Süleymân Evkafının mütevelliliğinde
bulunması bir yana hep saray hizmetlerinde
çalıştı. 1824 yılında İstanbul’da öldü.
Dîvân edebiyâtının ikinci derecede şâirlerinden
olan Vâsıf, muhammes, gazel ve özellikle şarkılarıyla
tanınmıştır. Şiirde Nedim tarzında bir
yol tutmasına rağmen, fazla açık, biraz da lâubâlidir.
Bu yüzden edebî kişiliğini gölgelemiştir.
Vâsıf’m şiirleri eskilerden ve çağdaşlarından
daha fazla gerçek sahneleri içine almaktadır. Dîvân’ında
günlük eğlenceler, gerçek manzaralar ve
halk deyimlerine yer vermiştir. Çağının hayâtını
Dîvân’ına yansıtmış olması, şiirlerine, târihin bir
safhasında İstanbul’daki çeşitli zümrelerin yaşayış,
konuşuş ve eğlenme tarzlarını tesbit eden etnografik
bir değer katmaktadır.
Şiirlerinin toplandığı bir Dîvân*ı vardır. Şiirlerinden
bir örnek:
Murabba
Çözülme zülfüne ey dilrübâ dil bağlayanlardan
Kaçınma âteş-i aşkınla bağrın dağlayanlardan
Düşer mi ictinâb etmek seninçün ağlayanlardan?
Şirişk-i çeşmimün bak, farkı var mı çağlayanlardan
Havâyı perçeminle başka bir hâlet olur serde
Yeni baştan misâl-i Vâsıf uğrattın beni derde
Gamınla gerçi çoktan ağlarım amma bu günlerde
Şirişk-i çeşmimin bak, farkı var mı çağlayanlardan.