OT

OT; Aim. Kraut (n), Pflanze (f); Gras (n); Unkraut
(n), Fr. Herbe (f), İng. Grass, herb; weed.
Dünyâ vegetasyonunda kültür bitkilerine zararlarından
dolayı istenmeyen ve yüksek rekabet gücüne
sâhip olan bitkiler. Bağların, bahçelerin, tarlaların,
işlenmiş olsun veya olmasın hiç farketmeden
çok çeşitli bitkilerle örtüldüğü görülür. Yol
kenarları, hava alanları, meydanlar, drenaj kanalları
vb. yerlerde bâzı tipik bitkilerin oldukça iyi bir
gelişim gösterdikleri dikkati çeker. Bu durum, bitkilerin
tabiattaki çıplak alanları örtmek için büyük
bir dinamizm içinde olduklarını gösterir. Bu dinamizmin
sonucu, çeşitli evrelerden sonra özelliklerini
iklimin belirlediği vegetasyonlar oluşur.
Otları tanımlayan özellikler:
a) Kültür bitkileriyle rekâbette onları alt ederler,
b) Mücadeleci, kalıcı, c) Yüksek bir çoğalma gücü,
kendi büyüklüklerine oranla çok sayıda üreme organına
ve vegetatif çoğalma imkânlarına sâhiptirler.
Otların sınıflandırılması: Botanistler, otları,
değişik özelliklerini dikkate alarak çeşitli şekillerde
sınıflandırmışlardır. Çoğalma şekillerine göre; a)
Yalnızca tohumlarıyla, b) Tohum, rizom ve stolonlarıyla,
c) Yalnızca yeraltı organlarıyla çoğalanlar.
Morfolojik özelliklerine göre; a) Dar yapraklı
olanlar, Cynodon dactylon (köpek dişi ayrığı), b)
Geniş yapraklı olanlar Sinapis arvensis (yabânî
hardal).Yaşama süreleri esas alınarak yapılan sınıflamada,
otlar üç gruba ayrılmaktadır, a) Tek yıllıklar:
Umûmiyetle tohumdan üreyip, büyümekte ve
tekrar tohum vererek bir mevsim içinde ölmektedirler.
Stelleria media (kuşotu). b) îki yıllıklar:
Bunlar, çimlenme ile tohum vermeleri arasında
iki yıl gibi bir süreye ihtiyaç gösteren otlardır.
Daucus carota (yabânî havuç), c) Çok yıllıklar:
Aynı kök sistemiyle, yıldan yıla gelişmelerine devam
eden ve aynı zamanda tohumları ile çoğalan
otlardır. Convolvulus arvensis (tarla sarmaşığı).
Otlar, kültür bitkileri zirâatında istenmemelerine
rağmen, hayvan yemi olarak ve tıpta kullanılmaları
bakımından, insanlara birçok faydaları
olan bitkilerdir.