ERİK AĞACI

E R İK AĞ AC I
A rabçası : Burkûk (Mişmiş), İccâs.
Farsçası : Hama.
Lâtincesi : Frunus domestica, Prumıs Satiya. Yetiştiği yer ve çeşitleri: Çok çeşitleri vardır. Hemen her yerde yetişir. Kullanılan maddesi: Meyvesi, yaprağı. Tıbbî Özellik ve Faydaları:
a) En çok kullanılan çeşidi siyah ve beyaz olanıdır. Beyazına Şahlehc denir. Siyahına da Endülüs’de Ayn elbakar, (siyah büyük
erik) derler. Daim a yemeklerden sonra yenmelidir.
b) Şekerle kaynatılıp içilirse safra hastalığına iyi gelir ve kadınların aybaşlarını düzene sokar.
c) Kurusunun suyu öksürüğe ve boğm acaya iyi gelir.
d) Yaşı ishal yaparsa da kurusu o kadar ishal yapmaz.
e) Yaprağı üzüm suyu ve gül ile (ya da Sedef çiçeği ile birlikte) kaynatılarak gargara yapılırsa, diş diplerindeki iltihabları geçirir.
f) Eriğin bir çeşidi olan Dağ eriği döğülerek güneşte suyu çe- kilinceye kadar kurutulur ve ishâle karşı ilâç olarak kullanılırsa fayda verir.
g) Erik, zamkı ile merhem yapılmak sûretiyle merhem yapılıp da egzam aya sürüldüğünde şifa verir. Ciğerlerin tıkanıklığını giderir.
ğ) Eriklerin çekirdekleri solucanı düşürür.
h) Hoşafı terleme rahatsızlığına fayda verir.
ı) İdrar söktürür, ferahlatır ve teskin eder.
i) Suyu sirkeye karıştırılıp sivilceye, egzem aya ve kaşıntıya sürüldüğünde fayda verir.