TARHUN (TERGUN – TERHÛN)
Arabçası : Tarhun (Terhûn), el-Havdan, Büzür et-Tarhûn. Farsçası : Tohum-ı Tarhun, Terhûn. Lâtincesi : Artemisia dracunculus, Tarragon. Yetiştiği yer ve çeşitleri: Asıl vatanı Rusya-Sibirya taraflarıdır. Kullanılan maddesi: Dalları, kökü, tohumu. Tıbbî Özellik ve Faydaları: a) Bileşikgillerden bir bitkidir. Uzun yapraklı, ince saplıdır. Yerden bir karış kadar yükselir. Tarhûn’un asıl kendi tohumu yoktur. Bunun için Turp veya şalgam içine keten ya da kenevir tohumu konarak dikilir. O yıl elde edilen tohum ekilirse, tarhun olur. İçilecek miktarı 2 dirhem (8 gr.). Mesaneye zararlı ise de kereviz tohumu veya Tîn-ı Ermenî (Kil-i Ermeni) ile ıslâh edilir. Bazılarına göre bu Akır-ı Karhâ’nm kökü-dallandır. b) Dallarının veya tohumunun suyu: Ciğerde olan yaralara iyi gelir. c) Yelleri giderir, tıkanıklıkları açarç) Veba hastalıklarına karşı şifalıdır.
d) A ğızda çiğnendiğinde ağız kokusunu güzelleştirir.
e) İştahı artırır. Şehveti keser.
f) Kanın hiddetini teskin eder
