EMRETMEK

EMRETMEK geçi. blş. f, (ar. emr ve türk.
etmek*ten). Emir vermek, buyurmak: Hızır
Fasa, bunun üzerine Pir Sultan*ın asılmasını
emrediyor (A. Gölpmarlı).
—  Emretti patrik efendi (veya emretti
kadı), yersiz bir emirle alay etmek için kullanılır.
— Huk. Emredici (veya âmir) hukuk kuralları,
herkes tarafından mutlak surette uyulması
gereken kurallar.
— Emredici hukuk kuralları’mn aksi
fertler ¿Irafmdan kararlaştırılamaz. Kararlaştırılırsa,
bu kesin olarak hükümsüz olur.
(Bprç. kn. 19, 20). Bu kuralların büyük bir
kısmı kamu düzenine ilişkin olmakla beraber,
kamu düzenine ilişkin olmayan emredici
hukuk kuralları da vardır. Genel ahlâkı
ilgilendiren hükümler ile, doğrudan doğruya
fertleri korumak amacını güden emredici
hukuk kuralları gibi,