Olmi, Ermanno

Olmi, Ermanno (d. 24 Temmuz 1931,
Bergamo, İtalya), gerçekçilikten masalsı bir
anlatıma yönelen yapıtlarıyla uluslararası
ödüller kazanmış İtalyan sinema yönetmeni.
Kente göçerek fabrikalarda çalışan bir
köylü ailesindendi. Babasının II. Dünya
Savaşı’nda ölümü üzerine annesiyle birlikte
Edison-Volta Elektrik Santralı’nda çalışmaya
başladı. Bu kuruluşta tiyatro ve sinema
etkinliklerine katıldı. 1952’de, tanıtıcı filmler
çekmek üzere elektrik sanayisinin film
yapım merkezine atandı. O yıldan 1959’a
değin 40’tan fazla kısa belgesel filmde
denetimci ve yönetmen olarak çalıştı.
1959’da çektiği yarı belgesel II tempo si e
fermato’y\a (Zaman Durmuştu) uzun film
yönetmenliğine başladı.
II posto (1961; İş), I fidanzati (1963;
Nişanlılar), … E venne un uomo (1965; Ve
Bir Adam Geldi) gibi ilk dönem filmlerinde
gerçek mekânları ve halktan kişileri kullanan
Olmi, Yeni Gerçekçilik akımının izleyicilerinden
sayıldı. Ama sanayi toplumunun
getirdiği sınırlamalar ve bireyin kendini
geliştirememesi gibi temalarıyla bu akımdan
ayrılıyordu. Un certo giorno (1968; Güzel
Bir Gün) ve La circostanza’da. (1974; Koşullar)
yukarı tabakaların yaşamını işledi. Köylüleri
oynattığı, 1978 Cannes Film Şenliği’nde
birincilik ödülü Altın Palmiye’yi kazanan
L ’albero degli zoccoli (1978; Nalın
Ağacı) ile Cammina cammina’da (1983;
Yürüye Yürüye) yalın ve sarsıcı bir gerçekçilik
örneği verdi. Lunga vita alla Signora
(1987; Hanımefendiye Uzun Ömürler) ve
Venedik Film Şenliği’nde birincilik ödülü
Altın Aslan’ı kazanan La leggenda del santo
bevitore (1988; Ermiş Ayyaş Destanı) adlıson dönem filmlerinde iyilik-kötülük kavramlarını
ele aldığı masalsı bir sinemaya
yöneldi.