Ozansoy,

Ozansoy, Faik Ali (d. 24 Mayıs 1876,
Diyarbakır – ö. 1 Ekim 1950, Ankara),
Edebiyat-ı Cedide akımının ve Fecr-i Ati
topluluğunun önde gelen şairlerinden.
Süleyman Nazif’in kardeşidir. Yükseköğrenimini
1901’de Mekteb-i Mülkiye-i Şahane’de
(bugün Ankara Üniversitesi Siyasal
Bilgiler Fakültesi) tamamladı. Çeşitli yerlerde
kaymakamlık, mutasarrıflık ve valilik
yaptı. Dahiliye Nezareti’nde müsteşarken
istifa ederek öğretmenliğe başladı; 1930’da
emekli oldu.
Kadın, aşk ve doğaya yönelik konuları ele
aldığı duygu yüklü ilk şiirlerinde Abdülhak
Hamit (Tarhan) ve Tevfik Fikret’in etkisinde
kaldı. Sonraki döneminde yaşadığı çağ
ile ilgili şiirler yazdı. Bir ara Fecr-i Ati
topluluğuna başkanlık etti. Oğlu Munis
Faik (Özansoy) ile birlikte kısa bir süre
Marmara (1936-38) adlı aylık bir edebiyat
dergisi çıkardı. Oyunlar yazdıysa da bu
alanda pek başarılı olamadı. Fâni Teselliler
(1908), Temâsil (1913), Elhan-ı Vatan
(1913) başlıca şiir kitaplarıdır.