Constantinus-Silvanus

Constantinus-Silvanus, m a n a n a l i l i c o n s –
t a n t î n u s olarak da bilinir (ö. y. 684),
dualist Hıristiyan mezhebi Paulusçuluğun
137 Constantius I
Ortadoğu’daki kolunun kurucusu sayılan
ilahiyatçı.
Constantinus-Silvanus’un, Suriye’nin Samosata
(bugün Samsat) yakınlanndaki Mananali
(Mananalis) kentinden geldiği söylenir.
Adına Silvanus’u ekleyerek, Aİziz Paulus’un
yandaşlanndan Silas’ı onurlandırmak
istemiştir. Sonraki Paulusçu önderler de
Constantinus gibi ikinci adlar almışlardır.
Constantinus, ünlü bir öğretmen olduktan
sonra, Bizans imparatoru II. Konstans döneminde
(641-668) Koloneia (Şebinkarahisar)
yakınlarındaki Kibossa’da Paulusçu bir
cemaat oluşturdu ve yaşamının sonuna değin
bu cemaatin önderliğini yürüttü. İmparator
IV. Konstantinos’un (hd 668-685)
Paulusçu cemaatleri dağıtmak amacıyla
gönderdiği askerlerce tutuklandı ve taşlanarak
öldürüldü. Konstantinos’un gönderdiği
birliklerin başında bulunan Symeon-Titus,
Paulusçuluğu benimseyince 690’da o da
öldürüldü. Constantinus-Silvanus kendi yorumladığı
biçimiyle Yeni Ahit’in tek yazılı
kılavuz olması gerektiğinde ısrar ettiği için
hiçbir yazılı metin bırakmadı.