Mübarek İsimleri Kur’an-ı Kerimde Andan Peygamberler

22) Zekeriyya Aleyhisselâm
63- Hazreti Zekeriyya, Süleyman aleyhisselâm’ın soyundan pek büyük bir peygamberdir. Beytü’l-Makdis’de Reis idi. Kendisine peygamberlik ihsan edilmiştir. Hazreti Zekeriyya’mn zevcesi “İşa’ın kız kardeşi olan Hanne, kocası îm- ran’dan Meryem adında bir kız doğurmuştu. Daha önce yapmış olduğu adağa dayanarak bu kızını Beyt-i Makdis’in hizmetine bağlamıştı, zekeriyya aleyhisselâm da bunu alıp teyzesi îşa’nın yanına götürdü. Meryem teyzesinin yanında büyüdükten sonra, Beytü’l-Makdis’de kendisine özel olarak ayrılan bir odada ibadetle meşgul oluyordu. Bu pek temiz ve iffetli kız, koca yüzü görmediği halde, Yüce Allah’ın bir kudret ve hikmet eseri olarak gebe kaldı. Hazret-i İsa’yı doğurdu.
64- Hazreti İsa’nın babasız olarak doğmasından dolayı, Yahudiler şüpheye düştüler. Babasız çocuk olmaz diyorlardı. Oysa ki Adem aleyhisselâm’ın hem babasız, hem de anasız yaratılmış olduğuna inanıyorlardı, hazret-i İsa’nın da bir mucize çocuk olduğunu görüp duruyorlardı. Sonunda Zekeriyya aleyhisselâm gibi şanı pek yüksek bir peygambere iftira ederek yaşlı halinde onu şehid ettiler. Bir rivayete göre, Zekeriyya aleyhisselâm, oğlu Yahya aleyhisselâm’ın şehid edilişinden sonra şehid edilmiştir.
23) Yahya Aleyhisselâm
65- Hazreti Yahya, azekeriyya aleyhisselâm’ın oğludur. Babası yaşlı iken annesi İşa’dan doğmuştur. Yüce Allah’ın azabından son derece korkar, günleri ah ve inilti ile geçerdi, daha genç yaşta kendisine peygamberlik ihsan edildi. Rivayete göre, Hazret-i İsa’dan üç sene veya altı ay önce doğmuştur. İlk önce Hazret-i Musa’nın şeriatı ile amel ederdi. Sonra İncil’in Hazret-i İsa’ya verilmesi üzerine, İsa aleyhisselâm’ın şeriatı ile amel etmekle görevlendirildi.
66- Yahya aleyhisselâm, Hazret-i İsa’nın şeriatı ile amele başladığı bir anda idi ki, İsrail Oğullarının Reisi “Hiredus”, Musa peygamberin şeriatı üzere kendi kardeşinin kızını almak istedi. Fakat Hazret-i Yahya, İsa peygamberin şeriatına dayanarak, artık bu nikâhın caiz olamayacağını bildirdi. Bunun üerine hırsa kapılan Reis,O masum peygamberi henüz otuz yaşlarında iken şehid etti. Bu şehid edilişi, rivayete göre, göğe yükseltilmesinden bir yıl önce meydana gelmiştir. Bu cinayeti işleyenler bunun cezasını çekmiştir. Yurdları haram olmuş, nesilleri kesilip gitmiştir. Ahirette görecekleri azab ise, çok daha korkunçtur.
528 BÜYÜK İSLÂM İLMİHALİ
24) İas Aleyhisselâm
67- İsa aleyhisselâm, Hazret-i Meryem’in oğludur. Oğlunun doğuşu büyük bir mucize olmuştur. Yahudiler bunu anlayamadılar. Kötü zanna düşerek Hazreti Meryem’i cezalandırmak istediler. Fakat Hazret-i İsa daha beşikte yatan bir çocuk iken, Yüce Allah’ın kudreti ile konuşmaya başladı: “Ben, Allah’ın kuluyum, bana kitab verdi, bana peygamberlik verdi. Beni, her nerede bulunursam bulunayım mübarek kıldı,” dedi. Bu mucizeyi gören Yahudiler, Hazret-i Meryem’i cezalandırmaktan el çektiler. Rivayete göre Hazret-i İsa, Beyt-i Makdis’e birkaç kilometre uzaklıkta bulunan “Beyt-i Lahm” köyünde aralık ayının yirmi dördüne rastlayan çarşamba gecesi doğmuştur.
68- Hazret-i Meryem kocaya varmamış olan ve melekler kadar temiz ve iffetli bir halde bulunan bir hal içinde yaşarken, sadece Allah’ın kudreti ile İsa’ya gebe kalmıştı. Kur’an-ı Kerim bunu açıkça beyan buyurmaktadır. Bütün müs- lümanlar bu inancı taşımaktadır. Yüce Allah’ımızın büyük kudretini düşünenler, O’nun nice mucizeler gösterdiğini hatırlayanlar, Hazret-i Adem’in anasız-babasız yaratıldığını düşünenler, artık Hazret-i İsa’nın bu yaratılışım uzak göremezler. Bunu hiç bir zaman inkâr edemezler. Hazret-i İsa’nın böyle bir mucize olarak yaratılışını inkâr etmek, Kur’an-ı Kerim’in şahidliğini yalanlamak demektir, bunu ise, hiç bir mü’min yapamaz; çünkü imandan çıkmış olur. Hazret-i İsa’nın öyle babasız yaratılmış olduğunu inkâr etmek, Yüce Allah’ın kudretini hudutlandırmak, Kur’an’ın açık ifadesini değiştirmek, milyonlarca müs- lümanm asırlardan beri devam eden gerçek inancını bozmak demektir ki, böyle yanlış bir düşünceden Yüce Allah’a sığınırız.
69- İsa aleyhisselâm otuz yaşına erince, mübarek İncil’e ve peygamberlik görevine kavuştu. Yahudileri doğru yola çağırdı. Kendilerine güzel öğütler verdi. Onlara büyük mucizeler gösterdi. Fakat kendisine pek az insan iman etmişti. Onlara “Havari’ler” denilir, rivayete göre bunlar on iki kişiden ibaretti. Hazret-i İsa, bir süre annesi ile beraber Ürdün’e bağlı “Naşire” köyünde oturdu. Bundan dolayı kendisine bağlı olanlara “Nasara” ve dinlerine de “Nas- raniyet” denilmiştir. Böyle rivayet edilmektedir. Yahudiler nihayet Hazret-i İsa’yı öldürmeye karar verdiler. Ona benzettikleri bir adamı tutup Kudüs’de siyaset meydanında darağacına astılar. İsa aleyhisselâm ise, Allah’ın emri ve kudreti ile göğe yükseltildi. Orada melek şekline büründü. Kendisine “Ruhullah” denir. Babasız olarak bir kudret ilhamı ile meydana gelmiş olduğu için bu seçkin ünvana sahib olmuştur.
70- Nasara’nın inançlarına göre Hazret-i İsa, İskender’in Babil’e üstün gel
10. Kitap: PEYGAMBERLERİN SİYERİ 529
meşinden üç yüz altmış sene sonra doğmuştur. Hazret-i İsa doğduğunda annesi Meryem henüz on üç-on beş veya yirmi yaşında bulunuyordu. Hazret-i İsa otuz yaşında peygamber olmuş, doğduğundan otuz iki sene ve birkaç gün sonra göğe kaldırılmıştır. Hazret-i Meryem de, bundan sonra altı yıl daha yaşamıştır. Fakat İslâm alimlerinden bir kısmına göre, İsa aleyhisselâm kırk yaşında iken peygamber olmuş, yüz yirmi yaşında iken de göğe yükseltilmiştir.
71- Hazret-i İsa’yı öldürmek isteyen Yahudiler, sonradan cezalarını çektiler. Şöyle ki: Roma’lılar Kudüs şehrini ele geçirerek Beyt-i Makdis’i yıktılar, kitabları yaktılar. Yahudilerin bir kısmını öldürdüler, bir kısmını da esir ettiler. Bunun sonunda ne gerçek Musevilikten, ne de gerçek İsevilikten eser kalmadı. Gerçekten Hazret-i Musa dini gibi, Hazret-i İsa’nın dini de asıl halini yitirmiş, hiç de yeryüzüne yayılamamıştır. Şu da bir gerçek ki, Hazret-i İsa’nın vasiyeti üzerine Havarilerden bazıları öteye beriye dağılıp Hazret-i İsa’nm dinini yaymaya çalışmak istediler. Fakat o zaman dünyanın her tarafı cehalet, küfrü ve şirk içinde kalmış bulunuyordu. Yahudilerle putperest olan Romalılar da, Hazret-i İsa’ya bağlı olanların azılı düşmanları idiler. İsa dinini kabul edenler, dinlerini gizliyor,g izlice ibadet ediyorlardı. Bundan dolayı Nasraniyet üç yüz sene kadar genişleyemedi. Bu süre içinde de asıl özelliğini yitirmiş İlâhi bir din olmaktan çıkmıştı.
72, Yahudiler Hazret-i İsa’nm hayatına kasdettikleri gibi, tebliğ ettiği dine de pek çok saldırılarda bulunmuşlar. İçlerinden bazıları Hazret-i İsa dinini görünüşte kabul ederek dostluk kurmuş ve halkın bilgisizliğinden faydalanarak Hazret-i İsa’nın tebliğlerini değiştirmişlerdir. Hıristiyanlığı akıl ve hikmete aykırı bir hale sokmuşlardı. Romalılar ise, Hazret-i İsa dinine karşı açık bir düşman kesilmişlerdi. Fakat ne olursa olsun, din duygusu yaratılışta vardır. Bundan kalbleri büsbütün yoksun bırakacak bir kuvvet yoktur. Romalılar görünüşte üstün bir durumda iken, Hazret-i İsa dinine manen yenildiler. Söndürmek istedikleri bir dini parlatmaya hizmet ettiler. Ancak gerçek bir din yerine, onun adım taşıyan, hıristiyanlık da denilen aslını yitirmiş ve değiştirilmiş bir din yerleşmiş oldu.
73- Roma imparatoru Konstantin, Hazret-i İsa’nm doğuşundan üç yüz on sene sonra, siyasi bir maksada dayanarak Hazret-i İsa’ya nisbet edilmiş olan muharref dini kabul etti. Bayraklarına hac işareti koydu. Yenilen ordusuna güç kazandırmak istedi. Hıristiyanlığın yayılması için de birçok gayretler gösterdi. Konstantin, eski Bizans kasabasının bulunduğu yerde Konstantiniye (İstanbul) şehrini kurdu. Hükümet merkezini de, Roma’dan buraya nakletmişti. Bu tarihe kadar Mukaddes İncil’in asıl nüshaları kaybolmuş, İncil adına Havari’lerle onların talebeleri tarafından birçok risaleler ve tarih kitabları yazılmıştı. Bundan
530 BÜYÜK İSLÂM İLMİHALİ
dolayı Hıristiyanlar arasında pek çok ayrılık vardı. Konstantin’in emri ile “İznik” şehrinde bir din meclisi toplandı. Bu meclisin binden fazla üyesi vardı. Birçoğu birbirinin dilini anlamıyordu. Yüzlerce risale ve kitablardan yalnız dördü, hem de üyelerin sadece bir kısmı tarafından seçilerek İncil adı sadece bunlara verildi.
74- Roma İmparatorluğu daha sonra, doğu ve batı imparatorluğu adıyla ikiye ayrılmıştır. Bu devletler birbirini kıskanıyordu. Nihayet mezheb bakımından da ikiye bölündüler. Roma’da “Rimpapa”ya bağlı kalanlara “Katolik” denildi. İstanbul patriğine bağlı kalanlara da “Ortodoks” denildi. Daha soma, bir de “Protestanlık” meydana çıkmıştır. Buna göre, bugün Hazret-i İsa’ya bağlı olanların başlıca mezhebleri üçtür. Bunların birtakım dalları vardır. Sonuç: İsa aleyhisselâm’ın bildirmiş olduğu “Tevhid inancına” dayanan bir din sonradan aslını yitirmiş, şekilden şekile girmiştir. Bu dine bağlı olanlar, Hazret-i İsa’ya ve diğer yaratıklara ulûhiyet makamı vermişler, mabedlerini resim ve haçlarla doldurmuşlar, böylece müşriklerin mabedlerine benzer bir hale getirmişlerdir.
75- Milâttan itibaren altı asır geçmiş, cihanın her tarafı cehalet ve sapıklık içinde kalmıştı. Gerek Roma Hükümeti, gerek İran’daki “Sasaniyan” devleti ahlâk bozukluğu yüzünden çözülmeye yüz tutmuştu. Bütün milletler arasında dinsizlik ve ahlâksızlık başta geliyordu. Bu bir fetret (boşluk) devri idi. Artık dünyayı hak ve hakikata çağırmak, dünyayı düzeltmek için, en büyük ve en son peygamberin gelmesine ihtiyaç vardı. Bunun üzerine Yüce Allah beşeriyete ihsanda bulunarak onlara en büyük peygamberi ve peygamberlerin sonuncusu Hazret-i Muhammed Mustafa (sallallahu aleyhi ve sellem) Efendimizi gönderdi. Artık insanlık ufuklarını yeni bir hidayet nuru, o ana kadar görülmemiş bir azümet ve letafetle aydmlatmaya başlamış oldu. Hakkın en parlak nuru ortaya çıktı Doğru Kur’an güneşi, karanlık gece bitti…
25) Hazreti Muhammed Mustafa (sallallahu alehi ve sellem)
76- Yüce Allah’ın bütün insanlara son Peygamberi olan Hazret-i Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem) Efendimiz, Arabistan’da Mekke-i Mükerreme şehrinde milâdın beş yüz yetmiş birinci yılında dünyayı şereflendirmişlerdir. İslâm’ın ilk yayıldığı yer Arabistan’dır. Buraya Ceziretü’l Ara (Arab yarımadası) da denir. Burası Asya Kıt’asının güney batısında büyük bir yarımadadır. Hicaz, Yemen, Umman, hadremut, Necd bölgelerine ayrılır. İşte Mekke-i Mükerreme ile Medine-i Münevvere şehirleri, bu araziden olan Hicaz bölgesindedir.
77- Arabistan’da oturanlar, öteden beri Arab kabileleridir. Bunlar şu dört
10. Kitap: PEYGAMBERLERİN SİYERİ 5 3 i
kısma ayrılmıştır: 1) Arab-ı Baide: Bunlar Arabistan’ın en eski halkıdır. Ad ve Semud ka- vimleri bunlardandır. Bunların tarihleri bilinmemektedir. Onlar sönüp gitmişlerdir. 2) Arab-ı Aribe (Mütearribe): Bunlar, Yemen’de hükümet kurmuş olan Kahtan’a mensubdurlar. Kahtan’ın asıl dili, Süryani idi. Bunların evlâdı, Arab-ı Baide’ye karıştığından, bu Arab-ı Aribe türemiş ve Arabça konuşmaya başlamışlardır. Cürhüm kabilesi bunlardandı. Bu arabların da nesilleri kesilip gitmişlerdir. 3) Arab-ı Müstaribe: Bunlar, İsmail aleyhisselâm’a mensubdurlar. Haz- ret-i İsmail’in evladı, Arab-ı Aribe araşma karışmış olduğundan, bu Arab-ı Müs- ta’ribe meydana gelmiştir. Hazret-i İsmail’in asıl dili, İbranî iken, Cürhüm kabilesi arasında yaşamakla Arabça konuşmuş ve bu dili evlâdına iletmiştir. Arab-ı Müstaribe, birçok kabilelere ayrılmıştır. Peygamberimizin zamanında Arabistan halkı da bu Arab-ı Müstarebeden ibaretti. Bu kabilelerin en seçkini Kureyş kabilesidir. 4) Arab-ı Müsta’cime: Bunlar, İslâmiyetin ortaya çıkışından sonra, İslâmiyeti kabul edip Arablaşmış olan kavimlerdir. Suriye, Irak, Mısır ve Mağrib halkı bunlardandır. Bunlar da kendi dillerini bırakarak Arabça konuşmaya başlamışlardır.