ABDÜLEHAD

Hindistan’da yetişen evliyânın büyüklerinden. Derin’alim, büyük velî, ikinci bin yılının müceddidi (yenileyicisi) olan İmâm-ı Rab- bânî’nin babasıdır. Hazret-i Ömer’in soyundandır. İsmi, Abdülehad bin Zeynelâbidîn’dir. 1520 (H. 927)de doğdu. 1598 (H.1007)de Hindistan’ın Ser- hend şehrinde vefât etti. Genç yaşında, Hindistan’ın büyük âlimi Ab- dülkuddûs’ün ilim meclisinde bulundu. Hocasının zâhirî ve bâtınî ilimlerdeki üstünlüğü onun yetişmesine vesîle oldu. Hocasının emriyle ilim öğrenmek üzere başka diyarlara gitti. Dönüşünde hocasının vefât etmesi üzerine, tasavvuf ilminde yarım kalan tahsîlini hocasının oğullarından Rük- neddîn Çeştî’nin sohbetinde tamamladı. Kâdiriy- ye ve Çeştiyye yollarının esaslarını, inceliklerini öğrenerek, tasavvufta ilerledi. Hocasının önde gelen talebelerinden Şeyh Celâl Tehâniserî’nin sohbetlerinde bulundu ve Kâdiriyye yolunun ileri gelenlerinden Şâh Kemâl ile görüştü. Hocaları tarafından tam bir izinle ders okutmaya ve talebe yetiştirmeye vazifelendirildi. Yaptığı seyâhatler es- nâsmda pekçok ilim ve mârifet sâhibinin sohbetinde bulundu. Hindistân’ın meşhûr kasabalarından Skendere’ye gidip ilim öğretti ve orada evlendi. Daha sonra memleketine dönüp vefâtına kadar Serhend’de kaldı. Vâz ve nasihatler ederek ilim öğretti ve talebe yetiştirdi. Vefâtı ânında oğlu İmâm- ı Rabbânî’nin; “Ehl-i beyti sevmek, îmân ile gitmeye sebeb olur.” sözünü hatırlaması üzerine; “Allahü teâlâya hamd ve şükürler olsun ki, o muhabbetle doluyum ve nîmet deryâsında yüzüyorum.” dedi ve vefât etti. • Alçak gönüllü, âlim ve fâzıl bir zât olan Abdülehad hazretleri, geceleri tâat ve ibâdetle geçirir, Allah için göz yaşı dökerdi. Ömrünü Resûl-i ek- reme bağlılıkla geçirir, bir sünneti bile terk etmezdi. Abdülehad’ın yedi oğlu vardı. İmâm-ı Rab- bânî dördüncü oğluydu. Abdülehad hazretleri din bilgilerinde çok güzel kitaplar yazmıştır. Tasavvuf ile ilgili risâlele- ri vardır. Bu eserlerinden bâzıları, Künûz-üI-Ha- kâyık, Mi’râc-ı Nebî, Risâle-i Esrâr-üt-Teşeh- hüd’dür.