VÜCUH

. 1. Yüzler, çehreler. —2. ileri gelenler, bir yerin eşrafı: “Sakıyf kabilesinin vücûh ve eşrâfı Medine-ı münevvereye gelip arz-ı itaat eylediler” (Cevdet Paşa, XIX. yy.). —3. Kuran’ın okunuşundaki farklar. —4. imkânlar, suretler. —5. Vücuh-ı kıraat, Ku- ran’ın değişik biçimlerde okunma kuralları. —Esk. mat. Yüzeyler || Nim-vûcuh, yarı- yüzeyli. || Zu-kesir-ûl-vücuh -» ZU. —isi. huk. Vücuh-u vakf, vakıftan yararlanacak olanlar. (Bu kimseler üç kısma ayrılır: 1. yalnız fakirler; 2. önce zenginler, sonra fakirler; 3. fakirlerle birlikte zenginler.) —Tar. Vücuh-ı memleket -* âyan