MÜVERRİK BİN MÜŞEMRİC el-ICLl,

Tâbiînin büyüklerinden bir hadîs âlimi. Künyesi Ebû Mu’temir’dir. 105 (m. 723) tarihinde Irak’da vefât etti. Basralı veya Küfeli olduğu söylenir. Çok ibâdet eden mübârek bir zât idi. Hadîs ilminde sika (güvenilir) bir âlimdir. Eshâb-ı kirâmdan ba’zıları ile görüşme saâdetine kavuştu. Hz. Ömer, Selmân-ı Fârisî, Ebû Zer, Ebûd- derdâ, îbn-i Abbâs, îbn-i Ömer, Cündep bin Abdullah el-Beclî, Abdullah bin Ca’fer, Enes bin Mâlik gibi Eshâb-ı kirâmdan (r. anhüm ecmaîn) hadîs-i şerif rivâyet etmiştir. Ondan da, Katâde, Asım el-Ahvel, Hamîd et-Tavîl, Mücâhid, tsmâîl bin Ebî Hâlid gibi Tâbiînin ileri gelenleri, hadîs-i şerif bildirmişlerdir. Nesâî ve Ibn-i Sa’d onun hadîs ilminde sika (güvenilir) bir âlim olduğunu, söylemişlerdir. Rivâyet ettiği bir hadîs-i şerif şöyledir:
Eb’ul-Ahves’den rivâyet etti. Resûlullah efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki: “Cemâatle kılınan namaz, yalnız olarak kılm an namazdan yirmibeş derece (Bir rivâyette ise yirmi yedi derece). daha üstündür. ” Kıymetli sözlerinden ba’zılan; Buyurdular ki: “Susmayı yirmi senede öğrendim. Kızdığım zaman, bu hâlim geçtikten sonra, pişmân olacağım bir şeyi söylemedim.” O, yanındakilere; “Allahü teâlâya, bir dileğim için yirmi sene yalvardım. Fakat, bu dileğime kavuşamadım. Ancak ümidimi de kesmedim. Orada bulunanlar, “Senin dileğin ne idi?” diye sorunca, “Mâlâya’nî (Boş ve lüzumsuz) sözü söylemekten beni muhafaza buyurması için yalvarmıştım” cevâbını verdi.
1) Hilyet-ül-evliyâ cild-2, sh-234. 2) Tehzib-üt-tehzib cild-10, sh-331