Yeni işler ve yeni olaylar: .

Buradaki hayatını Edison şöyle anlatıyor: «Bu gece işi tam bana göreydi. Gündüzleri istediğim gibi çalışabiliyordum. Geceleri de trenlerin geçiş saatleri arasında bir sandalyenin üzerinde uyuyabiliyordum. Bir gece bir yük trenini durdurmak için emir almış, cevaben durduracağımı bildirmiştim. Treni durdurmak üzere işaret verecek adamı aramak üzere dışarıya koştuysam da. onu bulamadan trenin hızla geçtiğini gördüm. Telgrafla karşı istasyona treni durduramadığımı bildirdim. Treni durduracağıma dair söz verdiğim için hareket memuru karsı yönden treni yola çıkarmıştı. Makasa gelmeden ufak bir istasyon vardı. Oraya doğru yaya yola koyuldum. Gece karanlığı içinde bir su kanalının içine düştüm; ondan sonrasını hatırlamıyorum…» Çok iyi bir talih eseri olarak iki makinist birbirlerine yaklaştıklarını görmüşler, trenleri durdurarak kazayı önlemişlerdi. Edison vazifesinde kusurlu olduğu için genel müdürün karşısına çıkarıldı. Delikanlıyı adamakıllı azarladıktan sonra, müdür: «Seni mahkemeye vereceğim… En azdan 5 sene hapis…» derken odaya bir misafiri girdi. Misafiri ile konuşmağa dalan genel müdür, Edison’u unuttu. O da odadan çıkıp Samia’ya gitmekten ojan bir yük trenine atlayıp soluğu doğru Michigan’da aldı. Aynı kış (1863 – 1864 kışı) bilgisini ve becerikliliğini başka bir şekilde göstermek fırsatına kavuştu. Sarnia’ya gitmekte olan telgraf hattını, biriken lâvlar parçaladığından muhabere yapılamıyordu. Nehir bir mile yakın genişlikte olduğundan, ne ayakla geçmek, ne de kabloyu tamir etmek mümkündü. Edison bir lokomotifin buhar düdüğünden faydalanarak, Mors alfabesini kullanmağı teklif etti. Sarnia’daki bir memur bu düdük seslerinin mânasını anlayıverdi. Böylece muhabere de sağlanmış oldu. Edison 17 yaşında 75 dolar aylıkla başka bir yere telgrafçı oldu. Kazandığı paranın büyük bir kısmını evind* gönderiyor, kalanı ile de kitap ve deneyler yapmak için öteberi alıyordu. Yaşayışı basit, kılık kıyafeti ise berbattı. Fakat, zamanının en hızlı telgraf alan memuru olarak tanınıyordu. Her şeyin «Neden? Niçin? Nasıl?» olduğunu aramak huyu ona her gittiği yerde ve işde güçlükler çıkarıyordu. 18 yaşında iken gece bataryaların bulunduğu odaya giderek biraz asit sülfirik almak istemişti. Götürürken yere döküldü.. Döşemeyi yakarak alt kata geçti. Orada da müdürün masasını yaktı. Ertesi sabah Edison’u müdürlüğe çağırdılar. «Kendilerinin bir tecrübe adamına değil, bir telgraf memuruna ihtiyaçları olduğunu söyliyerek» işine son verdiler. Edison bunun üzerine tekrar memleketine döndü. Orada 18 ay kaldı.