i. (ar. is^âf). Esk. Bir jsteği kabul edip yerine getirme, yapma: Bm böyle ci- han-i zar ü sîm olsa yetişmez / Mümkün mü ki is’af oluna mâtlab-i âlem (Ziya Paşa). || İs’af etmek, (bir düeği) yerine getirmek. (m )
IS’AF
30
Eyl
i. (ar. is^âf). Esk. Bir jsteği kabul edip yerine getirme, yapma: Bm böyle ci- han-i zar ü sîm olsa yetişmez / Mümkün mü ki is’af oluna mâtlab-i âlem (Ziya Paşa). || İs’af etmek, (bir düeği) yerine getirmek. (m )